Geleneksel meslekler kayıt altında

Geleneksel meslekleri tespit etmek için, Ticaret Bakanlığı Esnaf Sanatkârlar ve Kooperatifçilik Genel Müdürlüğü uyumunda “Geleneksel Meslekler Ansiklopedisi” hazırlandı. Ansiklopedide kültürel yahut sanatsal bedeli olan lakin kaybolmaya yüz tutmuş mesleklerin tarifi ve meslekleri icra eden şahıslara ait bilgiler yer alıyor. Medeniyet ve kültürüne sahip çıkan devlet anlayışı ile hazırlanan ve makalelerden oluşan kaynak kitap niteliğindeki eser, dünden yarına kurulan köprünün güçlendirilmesine de katkı sağlayacak.

Geleneksel Meslekler Ansiklopedisi

İLK ÇAĞLARIN MESLEĞİ DEBBAĞLIK

İki ciltten ve toplam bin 362 sayfadan oluşan yapıtta, ele alınan mesleğin İngilizce özeti, meslek tarifi, mesleksel tabirler, mesleğin tarihi gelişim süreci üzere bilgiler yer alıyor. Yapıtta alemden, çeşmibülbül imaline, klasik ok, yay, zighir üretiminden, keçeciliğe, kıspetçilikden savatlamaya kadar kaybolmuş ya da kaybolmaya yüz tutan onlarca meslek ele alınıyor. İncelenen klâsik meslekler ortasında birinci çağdan bu yana varlığını sürdürün debbağlık da var, şimdi üç asırdır varlığını sürdüren çarşaf bağı da…

KIYAFETİN ZENGİNLİĞİ JENERASYONDAN

Günlük hayatın bir kesimi olan ve kökeni altıncı yüzyıla dayanan boynuz, kemik işlemeciliği yani bilinen ismi ile tarak üretimi ise yabancı müelliflerin bile ilgisini çekiyor. Günümüzde aksesuar olarak kullanılan kemer imalinin tarihi ise Osmanlı İmparatorluğuna dayanıyor. Osmanlı’da nesil ismiyle kullanılan aksesuar hem erkek hem bayan giysisinde kıymetli bir yere sahipti. Nesiller beli soğuktan korumak için kullanılmasının yanı sıra para, saat, bıçak üzere küçük boyutlu aletleri taşımak için cep olarak kullanılıyordu. Jenerasyonlar, Osmanlı’da kıyafete zenginlik katmak için de kullanılıyordu. Klâsik meslekler ortasında yer alan süpürgecilik, yüncülük ve tiftikçilik üzere meslekler ise bölgesel nitelikte iktisada katkı sağlamaya devam ediyor.

Çekiçle döv, tokmakla düzelt

Doğal madenlerin keşfedilmesiyle birlikte kullanılmaya başlanan dövme tekniğiyle bakır külçeler kalhanelerde eritilip hazırlanan kalıplara dökülerek levha haline getiriliyor. 20. yüzyıl başlarına kadar kullanılan bu sistem, bundan sonra şahmerdan denen otomatik çekiçlerle dövülerek şekillendirilmeye başlandı.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir