Gazzâlî, çağdaş periyotta İslam fikir tarihiyle ilgili yapılan çalışmaların kendisinden en çok bahsettiği isimlerin başında gelmektedir. Onun bu şöhreti bir Şâfiî fakîhi ve Eş‘arî mütekellimi olarak fıkıh ve kelâm disiplinlerinin gelişimindeki tesiri yanında bâtınîlere ve filozoflara yönelik güçlü tenkitlerinden ve nihayet yaşadığı entelektüel buhranın sonucunda bir sûfî olarak hayatına devam etmeye karar vermesinden kaynaklanmaktadır. Gazzâlî’yi daha dikkat alımlı hale getiren bir öbür konu ise onun, el-Munkız mine’d-dalâl ve’l-mufsıh bi’l-ahvâl (Dalâletten Kurtaran ve Yaşananları Açıkça Ortaya Koyan) başlıklı bir otobiyografi kaleme alarak hakikat peşinde geçen hayatını okuyuculara sunmuş olmasıdır. Bu tarafıyla Munkız, XI. yüzyılın ikinci yarısından XII. yüzyılın birinci on yılına uzanan süreçte İslam toplumunun ilmî, siyasî ve toplumsal kaidelerini Gazzâlî üzere istisnaî bir ismin gözünden analiz edebilmeyi sağlayan çok katmanlı bir yapıttır.
Bu kitap, Munkız’ın tenkitli neşir ve çevirisinin yanında Gazzâlî’nin hayatı ve yapıtlarına dair kapsamlı bir kaynak olarak tasarlanmıştır. Bu çerçevede Munkız’ın yazılış bağlamı ve içerik tahlilinin yanı sıra Gazzâlî’nin hayatıyla ilgili çok değerli bilgiler aktaran iki çağdaşı Abdülgâfir el-Fârisî (ö. 529/1134-5) ve Ebû Bekr İbnü’l-Arabî’nin (ö. 543/1148) anlatılarına yer verilmiş, Gazzâlî’nin yapıtlarının kronolojisi ve kendi yapıtlarına yaptığı atıflar ortaya konularak telif hayatı bütünlüklü bir formda gözler önüne serilmiştir.